SELAHATTİN YETMİŞBİR HAYATINI KAYBETTİ

Türk Hava Yolları’nın 1957 yılında Almanya’da teşkilatlanması için gönderilen ve 1967 yılında Avrupa Havayolları şirketini kuran Selahattin Yetmişbir, hayatını kaybetti.

Trabzon Sürmene doğumlu Yetmişbir, atıldığı havacılık sektöründe Türkiye’nin Almanya ile arasında turizm elçilerinden birisi olmuştu.

1995 yılına kadar Avrupa’da birçok ilklere imza atan Yetmişbir, rahatsızlığı nedeniyle Türkiye’ye dönüş yapmıştı.

Ayrıca üç dönem Türkiye Futbol Federasyonu Dış İlişkiler Sorumlusu olarak görev yapan Yetmişbir, 16 senedir sağlık sorunları yaşıyordu.


İşte Selahattin Yetmişbir’in kendi ağzından hayat hikayesi...

"1957-1959'da İstanbul Yeşil Köy Havaalanında yer hizmetlerinde çalıştım. Orada havacılığı öğrendim 1961'den 1966'ya kadar Almanya Frankurt'ta Türk Hava Yollarında çalıştım. Orda çok şey öğrendim ve benim için bir okul oldu.çünkü bu sırada Almanya'ya gelen Türk işçileri için %60 indirim yapıldı biletlerde. Bu bir başlangıç oldu yani... ve biz Türk Havayolları’yla Türk yolculara uçmasını öğrettik.

Kahvelerde gider oturur, "Kardeşim niye gidiyorsun 3 gün? Gel 5 saatte İstanbul'a git" derdik insanlara...

1969 yılında kendi uçak şirketimi kurdum Almanya'da.

Oğlum Sadri ilkokulu bitirdikten sonra uzun seneler İsviçre'de okudu. İstanbul Lisesi'nde de 1 sene okudu ve ondan sonra bir şirketimde çalışmak istedi. Tabi bizim bazı projelerimiz vardı. Bu işi daha iyi öğrensin diye. Amerika'ya gönderecektik biz onu. Ama olmadı...

1988'de görevli olarak içinde bulunduğu uçak dağa çarptı.

Pilot hatasıydı. 13 yolcu vardı içerisinde. Tabi yıkım oldu bizim için. Açıkçası ben şirketimi çok küçük çapta kurdum ve büyük bir sermayem yoktu. Şirkette kazandıklarımla, bankadan kredi olmadan, büyüttüm.

1974-80 arası Almanya'nın en büyük Türk şirketiydim.

Almanya'nın en büyük "Bild" gazetesiyle 24 Şubat 1974 yılında röportajım vardı.

Ve başlığı şuydu "Bir yabancı Almanya'da nasıl milyoner olur?"

İşimde çok disiplinliyimdir ve iş zamanında disiplin isterim. Yolcuya saygı ve yardım edilmesini isterim. Ayrıca lacivert ceket, gri pantolon, beyaz gömlek ve şirketin kravatlarının takılmasını isterim. Ayrıca ayakkabılar kesinlikle siyah olmalı, yoksa benim hemen gözüme batar.

Ben kendim de diğerleri gibi çalıştım.

Ve yolcularla birebir konuştum.

Yani şirketten evvel ben tanındım.

İnsanlara karşı çok yumuşağımdır.

Oğlumda öyleydi... Çok zevk alırdı çalışmaktan. Uçaklarda gönüllü olarak gidip gelirdi. Başka arkadaşlarına görev sırası geldiğinde "baba ne olur ben çalışayım" derdi.

Başarılı çalışmalar yaptık. Uçaklarımla 1969'dan 1998'e kadar 3.5 milyon yolcu uçtu. Seferlerimiz ilk sene İstanbul'a başladı. 1976 yılında İzmir, 1977 yılında Ankara'ya uçuşlar başlattık. Bunu Antalya takip etti. Ve 1998 yılında şirket sahipliğime son verdim.

İki kızım var. Elif ve Melis isimlerinde ... ikisi de Amerikan Üniversitelerinde okudular. 2003 Mayıs'ında diplomalarını aldılar. Ve bizde ancak 2004 yılında Haziran'ın başında geldik Türkiye'ye ve yerleştik.

Yani kısaca tarihçem özüyle bu. Çünkü bir hayli teferruatı var. Almanya gibi bir yerde iş yapmak çok zor. Çünkü şartlar çok ağır. Türkiye gibi değil. Ama alıştım be , onlarda bana alıştılar.

Fazla şatafattan hoşlanmayan bir insanım. Sporu çok severim. Lisedeyken Kurtuluş Kulübünde 15 sene basketbol ve uzun yıllar voleybol oynadım.

İstanbul'da bir anlamda emeklilik yapıyorum. Ama Almanya'da ki evim hala duruyor. Böyle asude bir hayatım var."

AirportHaber olarak merhuma Allah'tan rahmet, kederli yakınlarına başsağlığı dileriz.

©AirportHaber.com