Havalimanı personeli GÜLMÜYOR!

CIP salonunu bakıma almışlar, uzun zamandan beri ilk defa, yolcu salonundan geçeceğim uçağa.. Kapıya geldik.. Güvenlik kontrolü.. Polis değil, TAV yapıyor bu işi.. Onun özel güvenlikçileri.. Yani daha sivil..
Yaklaştım.. Resmi kılıklı bir delikanlı.. Anasını vurmuşum gibi bakıyor.. "Merhaba" dedim gülümseyerek..
Karşılaştığım herkese "Merhaba" derim, gülümserim ben.. Suratıma bile bakmadı, selamı almak bir yana.. Döndü arkasını yürüdü..
Elimizde elektronik bilet, doğru içeri yürüdük.. Yani bir güvenlikten, doğru ikinci güvenliğe.. Dünyada kalmadı böyle şey.. İkinci güvenlik niye?.. İlkine güvenmiyorlar mı?. Dünya ikinciyi uçak kapısında yapıyor, ama hepsinde değil. Rastgele.. Yani "Her an ikinci kontrol yapılabilir" hissini vermek için o kadar..
Bizde 3 dakika arayla iki kez soyunmak zorundasınız.. Mantığı?..
Şeytan (Burada vatandaş oluyor) azapta gerek..
Bu defa polisler var orada.. Ve de Nebil'le benim giriş kartlarımda bir eksik var. Dönüp düzelttirecek oluyoruz.. Bize neşeyle yaklaşan, gülümseyerek "Merhaba" diyen polis kardeşim "Ben bir dakikada yaptırırım" diye Nebil'in elinden kapıyor biletleri..
TAV özel teşebbüs.. Polis resmi.. Buyrun bakalım..
Uçağın kapısında bir THY görevlisi genç kız.. O da nefret dolu olanlardan.. Yüzüne bakmıyor önüne gelenin.. "Kimlik" diyor.. Yahu yüzüne bakmadığın insanın resmine baksan ne olacak?. Hadi 150 kişiye "Merhaba.. Günaydın.. İyi günler" demek zor.. Zoruna gidiyor.. Bir gülümsesen ölür müsün?.. Yoksa "Kız bana pas verdi" diye askıntı mı olur millet?..
Yahu ayıptır..
Kötü gününüzde olabilirsiniz.. Yorgun, bitkin olabilirsiniz.. Ama sizin işiniz insanlarla.. Sizin işiniz bu insanlara servis.. Hem de az sonra yapacakları uçak yolculuğu için gerilmeye bahane arayan insanlara servis..
Gülümsemeyi beceremiyorsan, kendine başka iş bul!..
Yolcuyla doğrudan temas edenlere bir gülümsemenin yaratacağı mucizeler öğretilmez mi?. Bu yolculardan kazandıkları trilyonları gururla ilan eden THY ve TAV, bu suratsızları, somurtkanları denetlemez mi?..
Kenan Paşa'yı andım bir

daha.. Bu modern terminal binasının kurdelasını keserken yıllar önce "Biz bina yapmayı biliriz, ama işletmeyi pek bilmeyiz" demişti..
İşletme insan gerektirir çünkü.. Servisi, bina, alet değil, insan yapar..
İlk gülen yüzü uçağa girerken bizi karşılayan hosteslerde gördüm.. İçim rahatladı birden.. İnsan olduğumu hatırladım, açıldım, rahatladım..
Az önceki kahrolmuşluğumu unuttum. Mutluluk hissiyle oturdum yerime..
Bir gülümsemenin mucizesini bir daha yaşayarak..

Hıncal Uluç / Sabah