60 yaşından sonra kabin memuru oldu

60’ında uçuş görevlisi olmak için eğitimini tamamlayarak sınavı geçti. Şimdi Güney Kore, Japonya, İrlanda; görevli olduğu uçuş onu nereye götürürse dünyayı dolaşmanın tadını çıkarıyor.

“Kendi paramla dünyayı dolaşmanın tek yolunun uçmak için maaş almak olduğunu biliyordum. Ve bunu 60 yaşımda yapmam gerektiğini de… Çünkü 70 geç olurdu” diyor Suzanne Watkins.

Guardian’ın ‘60’ından sonra yeni bir başlangıç’ yazı dizisine konuşan Watkins geçen kasımda, 60’ncı doğum gününde uçuş görevlisi olmak için gerekli prosedürü tamamlamış.

Uçuştan kısa süre önce belli olan çalışma programı ve uzun süren mesai saatleri bazılarına ürkütücü gelebilir ancak Watkins hayatından memnun, “Kendimi en çok bilmediğim yerlerde yabancı olarak dolaşırken huzurlu hissediyorum” diyor.

Seyahat etmediğinde arkadaşlarının ya da ailesinin evinde kalıyor. Kirada oturduğu evini boşaltmış, bütün hayatını küçük bir depoya sığdırmış: “Sahip olduğum her şey bu kadar. Nereye gittiğimi, ne yapacağımı bilmemek çok heyecanlı.

2008’de eşiyle boşandığında o zamanlar 8 ve 14 yaşında olan çocuklarını ABD’nin California eyaletindeki evinde tek başına büyütmenin zorluklarını yaşadığını anlatıyor: “Üç ayrı işte asgari ücretle çalışıyordum. Ofise gidiyorsunuz, bütün gün bilgisayar başında oturuyorsunuz, eve gidip uyuyorsunuz. Ve sonra hepsini yeninden yapıyorsunuz.”

Watkins 2018’de hala bu döngünün içindeyken hayati tehlike atlattığı sepsis nedeniyle acil servise kaldırılmış: “Bağırsaklarımı almak zorunda kaldılar. Bu bana ölümlü olduğumu fark ettirdi. Bazen böyle bir şey olması lazım.”

Operasyon sonrası evdeki iyileşme sürecinde 10 yıldır ilk kez bu yorucu çalışma ritmine bir ara verebildiğini söylüyor: “Daha önce evimde görmediğim şeyleri gördüm. Tavandaki lamba, dışarıdaki kuşlar. Hiç bunlara zaman ayırmamışım.”

Radyoda duyduğu projeyle hayatı değişir
Bir gün yeni kazandığı bu farkındalıkla radyo dinlerken girişimci Chip Conley’nin yeni projesi ‘Modern Yaşlı Akademisi‘ni anlattığını duyar ve 60’ından sonra yeni bir başlangıç yapma fikri böylece doğar.

Bekar bir anne olarak tek yolunun bu olduğunu düşünerek burs başvurusunda bulunur.

2018’in şubat ayında eğitime başladığı akademide çocukluğundan beri hayalini kurduğu dünyayı gezmenin tek yolunun ise seyahat gerektiren bir iş olduğunu fark eder.

2020’de pandemi nedeniyle uçuşlar tamamen durma noktasına geldiğinde beklenmedik bir şekilde onun planları uçuşa geçer ve beş haftalık uçuş görevlisi eğtimine başlar.

Şimdi kendisi de çocukları da bu yeni başlangıçtan çok mutlu: “Çocuklarım sanırım beni korkak, risk almayan bir olarak görüyorlardı. Şimdi bu dönüşümden geçtiğimi gördüler. Sonunda onlara ‘kalbinin sesini dinlemek iyidir‘i gösteren bir rol model olabilirim. Ölüm döşeğindeyken pişmanlıklarım olsun istemiyorum. Her sabah uyanıp kendi kendime eğer bugünün hayatımın son günü olduğunu bilsem nasıl hissederdim diye düşünüyorum. Sorun etmezdim.”