9 parmağını kaybetti, hala uçuyor...

Konya'da serbest mimar olarak çalışan Hüseyin Çevik, çocukluğundan bu yana yamaç paraşütüne olan tutkusu nedeniyle, Türkiye'nin birçok yerinde yapılan etkinliklerde gökyüzünde süzülerek binlerce metreye yükseldi. Çevik, Konya'da 2008 yılının Mayıs ayında düzenlenen uçurtma şenliğinde gökyüzünde talihsiz bir kaza yaşadı. Gösteri uçuşu yaptığı esnada türbülansa giren ve 9 bin 200 metre yüksekliğe çıkan Çevik, eksi 45-50 derece hava soğukluğuna maruz kaldı. Havalanmaya başladıktan sonra bin 400 metre yükseklikte bir bulut kümesinin içerisine düşen ve katil bulut olarak adlandırılan CB bulutunun çekim etkisiyle hızla yükselmeye başlayan Çevik, 9 bin metrenin üzerine çıktı. Havada eksi 45-50 derece soğuğa maruz kaldığı için elleri ve yüzü donan paraşütçü, etkiden kurtulduktan sonra şans eseri Loras Dağı eteklerinde bulunan bir askeri alanın revirinin önüne iniş yapmayı başardı. 2 ay tedavi gördükten sonra aşırı soğuğa maruz kalmadan dolayı ellerinde kangren oluşan Çevik, ellerinin kesilmesi durumundan yapılan tedavinin ardından şans eseri kurtuldu ancak 9 parmak boğumunu kaybetti.

Yaşadığı talihsiz kazaya rağmen yamaç paraşütü ile uçmaya devam eden Hüseyin Çevik son olarak Beyşehir ilçesinde düzenlenen yamaç paraşütü etkinliğinde uçuş yaptı. Çevik, gökyüzünde yaşadı talisiz kazayı hatırlamak istemediğini belirterek, “Muğla’nın Fethiye ilçesindeki Babadağ'da, Konya Akşehir’de, Kayseri Aladağ’da, Amasya’da ve Konya’da uçuşlar yaptım. Konya'da keşif uçuşları yaparken, Takkeli Dağ ve Altınapa Barajı bölgesinde uçuşlar gerçekleştirdim. Altınapa Barajı'nda tapulu bir arazim var ve ben burayı take-of uçuş pisti haline getirdim. Burası Türkiye'nin ilk tapulu take-of’u ve bana ait olduğu için uçuş tepesi olarak kullanıyorum. Burada aynı zamanda gençlere yamaç paraşütü eğitimi de vererek, bu spora yeni insanlar kazandırıyorum” dedi.

ÖMRÜM OLDUĞU SÜRECE BU TUTKU SÜRECEK

Konyalı mimar Hüseyin Çevik, ölümden dönmesine ve parmak boğumlarını kaybetmesine rağmen hala gökyüzünde uçma azmini ise şu sözlerle değerlendirdi: “Benim hayattaki düsturum; başladığım hiçbir işi yarım bırakmadım. Allah sıhhat, ömür verdiği sürece de bırakmam, devam ederim. Sevdiğimiz bir meslek, bu durumun bizim ibadetimize hiçbir etkisi yok, aksine daha da güçlendiriyor. Gençlerle haşir neşir oluyoruz. Sevdiğimiz bir spor, yapıyoruz. Sağlığım elverdiği sürece de yeni gençler yetiştirmeye ve Türkiye’nin değişik yerlerinde yapılacak etkinliklere katılmaya devam edeceğim. 4 evladım var. Onlar nedense, beni yaşadığım kazadan önce bu spora karşı biraz mesafeli durdular, kazadan sonra da aynı durum yaşandı. ‘Artık bırak’ diyorlar ama benim bu tutkumu bildikleri için fazla ısrar edemiyorlar.”