Bir uçak kazası herşeyi değiştirdi...

Kırmızı-yeşil-beyaz çizmenin kuzeyinde, hüzünlü bir kenttir Torino. Ülkeyi üç renge bölecek olursanız, kırmızı rengi kesinlikle ülkenin kuzeyi alır. Çizmenin Adriyatik ve İyon denizlerine bakan kısımları dört mevsim boyunca ağaçları ya yeşertir ya da soldurur. Torino ise yanıbaşında akan Po Nehri'nin ve kendisini çevreleyen Alpler'in ihtişamını üzerinde hisseder. Yağmur, kentin üzerine çöken bir sis tabakası ve kızarmış yapraklar...

18'İ OYUNCU 31 KİŞİ

4 Mayıs 1949 günü Alpler yağmurunu yine Torino'ya bırakırken, o zamanın Alitalia'sı Avio Linee Italiane'ye ait Fiat G212CP model uçak Torino Havaalanı'na iniş izni istedi. Kule ve uçak arasında saat tam 17.03'te şu konuşma yaşandı: Kule: Yoğun yağmur ve 500 metreden hissedilen şiddetli fırtına söz konusu, görüş mesafesi dar. Anlaşıldı mı? Pilot: Tamam anlaşıldı, her şey yolunda. Bu, uçakla kule arasındaki son konuşmaydı. Saat 17.05'i gösterdiğinde kentteki "Toro Toro Haydi Toro" tezahüratları sustu. A.C. Torino futbol takımını taşıyan uçak, 672 metre yüksekliğindeki Superga tepesine kurulu bazilikaya çakıldı. Uçaktaki 18'i takım oyuncusu olmak üzere, kulüp yöneticileri ve gazetecilerden oluşan 31 kişi kazada hayatını kaybetti.

93 MAÇTA 83 ZAFER...

Futbolu sanata dönüştüren Il Grande Torino'yu (Büyük Torino) tarihe gömmek, İtalya için öyle kolay olmadı. Benito Mussolini ile 2'nci Dünya Savaşı'ndan yenilgiyle çıkan İtalya, moral bulmak için futbola sarıldı. 1940'lı yıllarda Torino kenti henüz Juventus'un siyahbeyaz renkleriyle boyanmamışken, Filadelfia Stadyumu A.C Torino ile inliyordu. Kan kırmızı renkteki formalarıyla efsane yazan takım, 1943'ten itibaren kazanın olduğu güne kadar oynadıkları 93 maçtan 83'ünü galip bitirmekle kalmamış, son 4 yılda da şampiyonluk kupasını Torino'ya getirmişti. 1948- 1949 futbol sezonunda İtalya Birinci Ligi Serie A'da da önde giden efsane, milli takıma da 10 oyuncu armağan etmişti. Kulüp başkanı Commendador Novo, Portekizli oyuncu Xico Ferreira'nın jübilesi için Portekiz'in Benfica takımıyla bir dostluk maçı ayarladı. Torinolular takımı güle oynaya Lizbon'a yolladı. Uçağa binerken kimi oyuncu karısına, kimi de kaptan Valentino Mazzola gibi 6.5 yaşındaki oğlu Sandro'ya el sallayarak bir başka zafer için yola çıktı. Takımın "talihsiz" oyuncusu Sauro Toma sakatlığı yüzünden Benfica galibiyetini göremeyecekti. Sonrası malum, Büyük Torino'nun 3 Mayıs'taki galibiyeti ve ertesi günkü uçak kazası...

5'İNCİ ŞAMPİYONLUK

31 kişi, 6 Mayıs günü devlet töreniyle uğurlandı. Amerikalılar J.F.Kennedy'ye, İngilizler Winston Churchill'e ne kadar gözyaşı döktüyse, Madama Meydanı'nda toplanan 500 binden fazla İtalyan da neye ağlayacağını bilemedi. Büyük Torino'ya mı, İtalya futboluna mı, yoksa İtalya'ya mı? A.C. Torino sezonu genç takımıyla tamamladı. Rakipleri de, spor centilmenliğini kanıtlamak için maçlara genç takımlarını çıkardı. Büyük Torino'nun "küçük" takımı beşinci kupayı da kucakladı ama "Toro Toro Haydi Toro" diye tezahürat yapan çıkmadı. Uçağın çarptığı Superga bazilikasının duvarı ise şimdi bir mabet gibi. Bazilikanın içinde Sardunya ve Savoy krallıklarına mensup 61 kişinin mezarı, dışında ise 31 kişi için taş bir anıt var. İtalya'dan aldığım ilk spor ayakkabılarımın markası Superga'ydı. Büyüyünce anladım ki, Superga bir ayakkabı markasından daha fazlasını ifade ediyormış.

(Sabah)